تکواژ ( morpheme )
ـ نام های دیگر : واژک ، مورفم ، ساخت واژه ، سازه .
ـ تکواژ به عنوان عنصر ساختمانی کلمه ، کوچک ترین واحد ( سازه ) معنی دار زبان است که قابل تجزیه به واحد های معنادار کوچک تر نباشد
ـ تکواژ ممکن است از یک یا چند « واج » ساخته شده باشد ؛ مثال : کتابی « کتاب » ( چند واجی ) + « ی » ( یک واجی )
ـ بعضی تکواژها تجلّی آوایی ندارند که به آن ها تکواژ صفر می گویند ؛ علی رفت : علی + رفت + Ø ( شناسه ی سوم شخص مفرد ماضی )
ـ تکواژ صفر را با علامت ( 0 ) هم نشان می دهند : تکالیف + را + نوشت + 0 ( تکواژ های نوشت عبارتند از :نویس + ت + 0 )
ـ تعداد تکواژها در زبان ، بر خلاف واج ، نامحدود است و این یکی از تفاوت های واج و تکواژ است .
1ـ تکواژی است که می تواند بی همراهی تکواژی دیگر در جمله ظاهر شود و معنای مستقلی داشته باشد .
1ـ تکواژی که ممکن است به تنهایی به صورت واژه ی ساده به کار رود یا پایه ی واژه
1- آزاد قاموسی را در واژه های فعل یا غیر فعل تشکیل دهد : سیم ، ساز ، آ ( در « می آیم » )
( مستقل ) ( واژگانی ) 2ـ تکواژهای واژگانی فهرستی باز را تشکیل می دهند ، زیرا امکان کاستن یا افزودن
2ـ انواع آن ها وجود دارد .
1- تکواژهایی که به صورت واژه به کار می روند امّا تعداد آن ها محدود و مشخّص
است و معنی ، نقش یا رابطه ی دستوری خاصّی را نشان می دهند .
ـ انواع تکواژ دستوری 2- ضمایر ( من ، تو ، او، ما ، شما ، آن ها ، خود ، ... ) حروف اضافه ( از ، به ، برای ،
( نقشی ) جز ، با ، بر ، بی ، ... ) حروف ربط ( و ، ولی ، امّا ، یا ، که ، زیرا ، ... ) ، حروفندا
( ای ، یا ، ایا ، ... ) .
1- تکواژی است که نمی تواند به تنهایی در جمله ظاهر شود بلکه حتماً باید به یک یا چند تکواژ دیگر بپیوندد .
1- تکواژ هایی که تنها به عنوان پیشوند یا پسوند یا میانوند به همراه پایه ی واژگانی فعل
یا غیر فعل به کار می روند و از این راه ، معمولاً ، واژه ی جدیدی پدید می آورند ؛
2- وابسته اشتقاقی مثل « مند » در « سالمند » که معنای سال را عوض کرده است .
( وند ) 2- تعداد این تکواژ ها زیاد است بنابراین بهتر است وند های تصریفی را بشناسیم و هر
وندی که تصریفی نبود آن را اشتقاقی به شمار آوریم .
2- انواع
1- تکواژهایی که تأثیری در نوع ساختمان کلمه ندارند فقط موقعیت کلمه را در جمله
تصریفی تغییر می دهند که انواعی دارند :
نشانه های جمع : ها ، ان ، ون ، ین ، ات : کتاب ها
1- در اسم ها « ی » نکره : کتابـی
2- انواع 2- « تر » و « ترین » در قید و صفت : شجاعانه تر ، خوبترین
« می » ، « بـِ » ، « نـ ِ » ، « نـَ » ، « ـه » : بـِروم
3- در افعال نشانه های ماضی « د » ، « ید » ، « ت » ، « اد » : خرید
شناسه ها « ـَ م ، ی ،0 / ـَ د ، یم ، ید ، ـَ ند » : خریدی
ـ به تکواژ های اشتقاقی و تصریفی تکواژهای دستوری نیز می گویند و بر همین اساس گروهی از زبانشناسان به بیش از دونوع تکواژ اعتـــقادی
ندارند و کل تکواژ ها را به دو نوع آزاد و دستوری می نامند . به عبارت دیگر تکواژهای نامحدود را تکواژ های قاموسی و تکواژهای محدود را دستوری می دانند .نکته ی قابل ذکر این که تکواژهای قاموسی اگرچه نامحدودند و در اصطلاح فهرستی باز دارند امّا بسامد آن ها در زبان خیلی کمتر از تکواژهای دستوری است به عنوان مثال تکواژ قاموسی « سنگ » را چقدر در طول روز استفاده می کنیم امّا در مقایسه ، چقدر از تکواژ دستوری « از » استفاده می شود .
تکواژ گسسته
تکواژهایی که جدا ازهم به نظر می رسند امّا در اصل یکی بیشتر نیستند مثلاً در این جمله : چه هوایی ! که « چه ... ی » در مجموع یک تکواژ بیشتر نیست یا در این عبارت : هر کتابی . « هر ... ی » یک تکواژ است .
آمیزه
گاهی اوقات خصوصیات صرفی و نحوی بعضی تکواژها به گونه ای با هم می آمیزند که مرز آن ها قابل تشخیص نیست به این گونه تکواژها « آمیزه » می گویند ؛ به عنوان مثال « را » در این جمله : کتاب را خواندم .که از نظر صرفی نشانه ی معرفه است و از نظر نحوی نشانه ی مفعول.
تکواژ اختیاری و تکواژ اجباری
تکواژ اختیاری تکواژی است که حذف آن تغییری در ساخت نحوی و معنایی جمله نمی دهد ؛ مثلاً در این جمله : من رفتم . اگر « من » حذف شود جمله از نظر نحوی و معنایی هیچ تغییری نمی کند یا در این جمله : مطلبی را خواندم . که می توان « را » را حذف کرد : مطلبی خواندم .
امّا تکواژ اجباری قابل حذف نیست ؛ مثل شناسه ها در فعل : « من رفتم » را نمی توان گفت : من رفت .
واژه بست
ـ واژه بست ها نوعی از تکواژهای دستوری هستند که دارای ویژگی های زیرند :
1- به دنبال واژه می چسبند امّا جزیی از آن واژه به شمار نمی آیند . ( دلیل نام گذاری آن ، همین است .)
ویژگی ها 2- به ساخت یا رابطه ی دستوری خاصی اشاره می کنند .
3- از لحاظ آوایی تکیه ی اصلی بر آن ها ظاهر نمی شود .
1- نقش نمای اضافه « ـِ » : هوای ِ پاییز .
2- نقش نمای وصفی « ـِ » : هوای ِ تمییز .
3- فعل های پی بستی « ـَ م ، ـ ی ، یم ، ـ ید ، ـَ ند » : خوبــَم .
انواع 4- ضمایر متّصل « ـَ م ، ـَ ت ، ـَ ش ، ـِ مان ، ـِ تان ، ـِ شان » : کتابــِمان ، برایــَت ، ازَش .
5- حرف عطف « ـُ » : کتاب و دفتر .
6- علامت ندا « ا » : حافظـا .
7- نشانه ی معرفه « ـِ ش » : محلـش خوب است .
ـ به واژه بست « تکواژ آزاد استثنایی » هم می گویند ؛ زیرا تکواژ آزاد باید به گونه ای باشد که خودش به تنهایی کاربرد داشته باشد و از همین
رو آن را « مستقل » می نامند ؛ امّا واژه بست ها همان طور که دیدیم کاربرد مستقل ندارند .
چسبانه
هرگاه تکواژ فقط از یک واج ( phonem ) پدید آید آن را چسبانه می نامند و از آن جایی که این تکواژ ها در آخر کلمه می آیند به آن پی واژه
نیز می گویند ؛ مثال : 1- تخت + ـه : تخته 2- حسین + ا : حسینا ( = ای حسین ) 3- رنگ + ی : رنگی 4- اخم + و : اخمو .
سلام.درس 8 نبود.لطفا بزارید. درس های جدید هم یادتون نره. ممنون